ÖSS geçti.. Hepimize Geçmiş Olsun..

Zeynep , sınav sonrası
Mithatpaşa Anadolu Teknik Lisesi - İzmir

ÖSS geçti ..
Sınava giren sevgili gençlerimizin , öğrencilerimizin dilediği her şey gönlünce olsun diyoruz..
Bu bir yarışma ve yerleştirme sınavı olduğundan herkesin bu sınavla hayal ettiğine ulaşamayacığını bilsek te , yine de bütün çocuklarımızın hayallerinin gerçekleşmesini diliyoruz...

Yıllarca , sekiz yıl , on yıl , hep bu üç saat için çalışıldı..

Uykusuz geceler , yaşanmamış tatiller ve hafta sonları , yorgun düşmüş taptaze ruhlar ve bedenler...

Depresyonlara girildi. Gezmelerden ,zevklerden ,eğlencelerden ,arkadaşlardan ayrı kalındı.
Her şey bugün içindi..

"Hayatınızın sonu değil bu sınav . Biraz rahat olun " desek te çocuklarımıza , yaşamlarına yön verecek bu üç saat içindi her şey.
Aileler bütçelerinden kıstı.. Fedakarlıklar yaptı..
Dersaneler , kurslar ,kitaplar , ailelerin yarış atına dönmüş çocuklarına yaptıkları yatırımdı bir yerde..
Çürümüş bir eğitim düzeninin mahvettiği , ezberciliğe , "inek"liğe dayalı bir öğretme sisteminde çocuklar birer yarış atı oldular.. Sektörler oluştu , Dersaneler kuruldu ..Çocuklarımızın sırtlarından paralar kazanıldı..
Öğrencileri ,öğretmenleri , akılsız ve mantıksız bir sistemin içinde değirmende buğday misali öğüttüler.
Avrupa ve diğer ülkelerdeki eğitim sistemi gözümüzün içine bakarken , biz hala , ne öğretmeni , ne de öğrenciyi mutlu eden bu körleştirici sistemden vazgeçemedik.

Kızım da bu yarış atlarından biriydi.. hem de en hızlı koşanlarından..
İlköğretimden itibaren , dört yıllık Lise dahil , fasılasız 8 yıl dersaneye devam etti.
Hep frenlemeye , derslerden , testlerden , sınav kitap ve dergilerinden koparmaya çalıştım..
Ama , Zeynep ,son derece hırslı bir çocuktu..
Geceleri uykusuz ,tatilleri eğlencesiz geçti..
Sürekli çalıştı , sürekli çalıştı.. Ruh sağlığının nasıl olup ta hala yerinde olduğuna şaşıyorum bazen..
Ve dayanıklılığını bir kez daha takdir ediyorum..

Bir gün bu yüzden kavga ettiğimizi hatırlıyorum ...

"Derslerini bırakıp bize katılmak istemiyordu...
O anda ne yaptığımı yazmakta şimdi artık bir sakınca görmüyorum.. Lise 1 de idi..
Bir yere gezmeye gidecektik.. Sevgili kızım , dersaneden yeni gelmiş ve hemen test kitaplarının başına çökmüştü..Gezmekle vakit kaybedeceğine inanıyordu..O gün için , derslerinden vazgeçip kafasını dinlemesini istemiştim.Ve kızımı ikna edememiştim..
Kitaplarını kucakladığım gibi pencereden dışarıya attığımı hatırlıyorum....
Zavallı oğlum Burak , kimseler görüp millete rezil olmayalım diye ,koşarak gidip yoldan toplamıştı kitapları.."

İşte bu lanet olası eğitim sistemi , çocuklarımızı mahveden garip bir şeydi .. Düşünmekten ,fikir üretmekten ,araştırmaktan koparıyordu gençlerimizi.
Sosyal olaylarla , toplumla ilişkisi olmayan , Turgut Özal kimdir deyince , Rock'n Roll sanatçısı mı diyen , ülke gerçeklerinden kopuk , kimliksiz , ciddi konularda fikir yürütemeyen bir gençlik meydana getiren bir sistemdi.
Ama yine de , bunlara rağmen kızım entellektüel düzeyi yüksek , ülkede son zamanlarda olup bitenlerin farkında olan ve bu konularda fikir sahibi ve düşündüğünü açıkça , pervasızca , korkusuzca söyleyebilen bir gençti..
Diğer yandan da ,kırmızı ışıkta geçenle , yolda yürürken yere çöp atan ile , yere tüküren bir takım yaratıklarla didişmekten çekinmeyen bir yapıdaydı.

Her neyse , kızım sınava ,Mithatpaşa Anadolu Teknik Meslek Lisesinde girdi..
O kendine çok güvenen genç kız ,sınava çok iyi hazırlandığı halde ,sınav gecesi ,yani dün gece ,gecenin saat ikibuçuğuna kadar uyuyamamış , başaramama , yapamama duygusuna ve ağlama nöbetine yenik düşmüştü.. Artık sinir savaşının son sınırındaydı....
Annesi ile balkonlarda gezinirlerken uyandım.. Biraz teskin ettim.. rahatladı ve yattı.. Saat altıda da kalktık ..
Sınav salonuna girinceye kadar , olabildiğince keyfini moralini yüksek tutmaya , stresten uzaklaştırmaya çalıştık..
Aslında kendine çok güveniyordu ..Ama bu sistemde , kendine güvenmeyi başarı için yeterli görmüyordu.
Saat dokuzda sınav salonuna alındılar..
Dışarıda anneler ,kardeşler ,babalar ,ağabeyler nineler dedeler , merak ,ve endişe içinde beklemekte idiler.
Zaman geçmek bilmiyordu .. İçerideki kalemler ,kendileri için öngörülen kaderlerini işaretliyorlardı.
Sınavın ortalarında bir kısım öğrenciler çıktı.. Soruların oldukça basit olduğunu söylüyorlardı ve aileler bundan oldukça mutlu oluyordu..
Aslında bu sistemde kıstas , soruların zor ya da kolay olması değil , başkalarının sizden ne kadar az başarılı olduğu ya da sizin başkalarından ne kadar önde olduğunuz idi..
Kızımın , sınavın süresi bittiğinde , görevlilerce elinden koparılıp alınmadan sınav kağıdını teslim etmeyeceğini bildiğimden acele etmiyordum. Bizimki , nasıl olsa en son çıkacaktı..
Öyle oldu..
Kızımın yüzü gülüyordu..
"Sorular zordu" dedi..
Düşündüğü okullardan " en üstten ilk beşten biri garanti gibi " deyince sanki
o anda sonuçlar belli olmuş gibi bizi bir sevinç dalgası kapladı..
Omuzlarından çok büyük bir yük kalkmış , yorgun , fakat gururlu , rahatlamış bir hali vardı...
Yıllardır beklenen , gelmesi özlenen , gelmesinden korkulan o üç saat işte bitivermiş , geride kalmıştı... Yorgunluk , ve bir işkence cehenneminden kurtulmuşluğun dinginliği gözlerinden okunuyordu...
Bu sınav sisteminde , beklediğiniz , umduğunuz , bazen gerçekleşmeyebiliyor..
Çocuklarımız , taşıyacaklarından çok daha fazla bir yükün altına sokuluyor.
Haftaya da ikinci tur sınava girecek .. YDS sınavını da başarıyla geçmesi gerek..
Evet , hepsi bu üç saat içindi..
Ve geçti ,bitti...
Her şey senin için , her şey sizler için , fedakarlıklarımız , endişelerimiz, üzüntülerimiz ,sevinçlerimiz , beklentilerimiz ,umutlarımız ...
Hepsi sizin için...
Her şey gönlünce olsun ,sevgili kızım..