Bunu Biliyormuydunuz ? etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Bunu Biliyormuydunuz ? etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

İLGİNÇ BULUŞLARLA LEONARDO DA VİNCİ


Ressam ,müzisyen , mimar, anatomi uzmanı, matematikten astronomi bilginliğine , mucitlikten pek çok alana kadar , gelmiş geçmiş en çok yönlü insan ...
  • İlk bisiklet tasarımını yapmış
  • İlk helikopter tasarımını yapmış
  • İlk denizaltı tasarımını yapmış
  • Yazılarını ve notlarını sol eliyle tersten yazmış ,ve bu yüzden yazılarını okumak için ayna kullanılması zorundadır.
  • Mona Lisa tablosunun ölçütleri, "altın oranı"verir.
  • Mona Lisa tablosunun sağ arka planında kullandığı renk , dünyada var olmayan bir toprak rengidir.
  • Renklerin uzaklık yakınlık ilkesini ,ufka gidildikçe renklerin soluklaştığını bulmuştur
  • 30 kadar ölü insanı parçalamış, incelemiş ve her detayı not edip hazırladığı anatomi kitabı nı yazmış.Röntgen icat edilinceye kadar tıp alanında eğitim kitabı ve kaynak kitap olarak kullanılmıştır.
  • Çocuğun anne karnındaki konumunu doğru olarak resmetmiş
  • Yaylı sistemle çalışan motor tasarlamış.

Devamını Okumak İçin Tıklayın..!

VAN GOGH NEDEN KULAĞINI KESMİŞTİ ?

Van Gogh deyince aklımıza ne gelir ?
O eşsiz resimleri değil mi ?
Sadece o kadar değil..
Van GOGH'un , kendi kulağını kesmesi de sanat tarihinin not düştüğü en enteresan olaylardandır.Geçenlerde ,DEÜ Hastanesinin üç ayda bir çıkardığı ARPABOYU isimli o çok beğendiğim bülteni elime geçti.Bülteni karıştırırken yine Van GOGH un bu işi neden yaptığına dair Patoloji Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Prof. Sülen SARIOĞLU'nun bir yazısı gözüme ilişince aklıma tekrar Van GOGH geldi
Arpaboyu-Şubat ayı bülteninden ben de sizlere aktarıyorum..(RB)

Van GOGH Neden Kulağını Kesmişti?

Hollandalı post-empresyonist ressam Vincent Van GOGH (1853-1890) ,farklı ama güçlü renklerin yansıdığı resimleri , şizofren olması , ve bir de kulağını kesmesi ile tanınır
Son yıllarda , bir asır önceki bir kişiye ait olan şizofreni tanısı sorgulanıyor ,ve aslında ," Travma sonrası Stres Bozukluğu " olabileceği öne sürülüyor.
Bu hastalığın gelişmesinde ,ölen kardeşinin isminin kendine verilmiş , ve böylece onun yerine konulmuş olması ,annesinin kendisine yeterli ilgiyi gösterememesi, ve ailesinin beklentilerini karşılayamamış olmasının yatabileceği düşünülüyor.
Ağabeyine yazdığı mektuplar ,ve resimleri ,en büyük kanıtlar.
Çok sayıda eser yaratan büyük usta ,aslında pek çok değerli sanatçı gibi yaşamında ,tablolarını satamıyor, düzgün bir aile kuramıyor ,ve insanlarla iletişim kurmakta zorlanıyor.
Son döneminde yaşadığı derin duyguları insanlarla paylaşabilmesinin tek yolu olarak gördüğü resim sanatını kullanıyor ve 18 ayda ,ne yazık ki çoğu korunamayan 300 resim yapıyor.
Yine son dönemlerinde ,tüm sanatçıların bir araya geldiğibir merkez olması amacıyla , pek çok kişiyi ,bulunduğu Arles'e davet ediyor.Bir tek Gauguin geliyor.Usta bu olaya o kadar çok önem veriyor ki , evinin duvarlarını ,onun kendini evinde hissetmesi için ayçiçekleri ile süslüyor.
Ne yazık ki anlaşamıyorlar ,ve Gauguin ayrılıyor.
İşte bu olaya çok üzülen Van GOGH , bunun üzerine kulağını kesiyor
Daha sonra ,bu yaptığına da pişman oluyor.
Bu durumu yorumlayan günümüz bilimadamları , "Travma sonrası Stres Bozukluğu " hastalığında ana travmayı hatırlatan durumların çok incitici olabileciğini , kişilerin buna ,kendilerine zarar vererek yanıt verebileceğini düşünüyorlar.
Van GOGH un ise zaten en önemli sorunu , yaşamının ilk yıllarından başlayan şeyler ; değer verilmemek ,reddedilmek ,yalnızlık...
Bizler onu , yaşamında yer almak için çaba harcadığı büyük sanatçılar ailesi içinde tanıyoruz.Tabii ,ölümünden bir asır sonra doğru tanının kesinleştirilmesi çok zor.Ama , duygularının gücü ve derinliği ,tam da onun dilediği gibi , resimlerinden bize yansıyor.
Vincent Van Gogh (1853 - 1890)


ARPABOYU bültenindeki bu yazının arkasından , Van GOGH 'u daha iyi anlayabilmek için ,şimdi de , onun hayatı boyunca içsel dünyasında yaşadığı yalnızlık ,değersizlik , işe yaramazlık duygularını ele alan ,KİMKİMDİR sitesindeki bir incelemeyi de aşağıda görebilirsiniz.
İnsan ruhunun gelgitlerinin yarattığı acıların ve umutsuzlukların büyüklüğünü ,ve bir yaşam dramının , büyük bir dehada nasıl benzersiz bir sanata dönüştüğünü gelin aşağıdaki yazıdan izleyelim(RB) :


Vincent Van Gogh, bir papazın oğlu olarak 1853 yılında Hollanda’nın güneyinde bir köyde dünya’ya geldi. 19.yüzyılın yazgısı en trajik sanatçılarından biri olan Van Gogh, içinde sürekli bunaltılar yaşar ve hiçbir işe yaramadığına olan inancı, bir şeyler yapma, bir çıkış bulma isteğidir bunaltılarının nedeni. Acı çeker, mutsuzdur, huzursuzdur ve yalnızdır ama resimleriyle neşe ve sevinç uyandırmak istemiş, acıları sevince, hüzünleri neşeye ve yalnızlığı birlikteliğe döndürmeye çalışmıştır.

İnsanların yalnızlık, hüzün ve acı içindeki hallerinden etkilenip bunları da resimlerinde yansıtmıştır. Acı çekenlere ilgi duymuştur; içinde yaşadığı dünyada kendisini uyumsuz hisseden bütün melankolikler gibi. Mutsuz olması yalnızlığındandır. Hiçbir zaman hiçbir şeyi başaramayacağına olan inancı, kendisinden kuşku duyması, trajik yazgısı, yaşamına son vermesidir onu melankolik yapan.

Dünyada kendisini alçalmış, sevgilerden uzaklaşmış görmüştür Van Gogh. Yararsızlığının kendi elinde olmadığını, yazgının çizdiği olaylar dizisi sonucu bir kafese tıkıldığını, bir şeyler yapmak istediğini ama bunun yolunu bulamadığını yazar Theo'ya mektuplarında. Daha sonra yapacağı işi bulmuş ve kendini tamamıyla ona adamıştır büyük bir coşkuyla.
"Acı duymak gülmekten iyidir, zira acı insanın yüreğini arıtır. İnsanları diri diri gömercesine kilitleyip çevrelerinde duvarlar örenin ne olduğu bilinmez ama yine de bir takım duvarların, tel örgülerin, demir parmaklıkların varlığı hissedilir. Bütün bunlar bir kuruntu, bir hayal midir? Sanmıyorum. Ve insan kendi kendine sorar; Tanrım bu uzun süreli mi, temelli ve herkes için geçerli olan bir ebediyet midir?"

İlk dönem karakalem çalışmalarında maden işçilerini, köylüleri ele almış, patates yığınları, dokuma tezgahı gibi konuları işlemiş bir yandan da kasvetli gökler ve koyu renklerle iç karartıcı manzaralar resmetmiştir. Patates Yiyenler tablosu bu kasvetli ve iç karartıcı dönemini simgeler ( Vincent Van Gogh Museum, Amsterdam). 1885 tarihli resimde iç mekanda günlük yaşam konu edinilmiştir. İşçiler kendi ektikleri patatesleri paylaşarak yerken gösterilmişlerdir. Tek ışık kaynağı yukarıdan sarkan bir lambadır. Lambanın ışığı patatesleri aydınlatır. Resmin genelinde aynı renk ve tonlar hakimdir. Yeşilin ve kahverenginin koyu tonları. Patatesin tozlu rengini elde etmeye çalışıyordu. Bütün resme hakim olan renk yabani patates rengiydi. Resmin kasvetli ve karanlık görünümü ve insanların yüzleri, yoksulluğu melankolik bir atmosfer yaratıyor.
Bu tür insanları gözlemleyen Van Gogh da yoksulluğun ne demek olduğunu biliyordu Bu dönemlerde kardeşine yazdığı bir mektupta " Böyle devam ederse hedefime varamayacağım. Bu kadar uzun zaman aç kalmasaydım bünyem daha kuvvetli olurdu. Fakat her seferinde daha az çalışmak ya da aç kalmak şıklarından birini seçmem gerektiğinde ben hep aç kalmayı tercih ettim. Bir insan buna nasıl dayanabilir? Açlığın etkisini resimlerimde öylesine görebiliyorum ki geleceğim için kaygılanıyorum".

1882 tarihli Hüzün adlı taşbaskısında oturan çıplak bir kadın tasvir edilmiştir (Vincent Van Gogh Museum, Amsterdam). Kadının başı dizine doğru eğilmiştir ve kolları arasında kalmıştır. Koyu renk uzun saçları çıplak sırtından aşağıya dökülmektedir. Saçlar ten rengiyle kontrast oluşturur. Figürün dış hatları belirginleştirilmiştir. Kolları arasında kalan yüzü görülmez ama büyük ihtimalle ağlamaktadır ya da üzgün bir ifade içindedir. Tek başına bırakılmış, çaresiz bir durumu vardır. Kederleriyle birlikte yapayalnızdır, itilmiştir. Kederin dokunaklı bir ifadesine tanık oluyoruz. Buradaki kadın Van Gogh'un birlikte yaşadığı alkolik, gebe ve fahişe Sien'dir. Bu resmin bir de karakalemle yapılmış deseni vardır.

Van Gogh'un 1890 yılında Sonsuzluğun Eşiğinde - 1890- adlı resminde de yine kederler içindeki bir insanın tasviri vardır (Rijksmuseum Kröller Muller, Otterlo ). Resimde sandalye üzerinde oturan mavi pantolon ve gömlekli yaşlı bir adamın derin acısı yansıtılmıştır. Yaşlı adam yumruk yaptığı elleriyle yüzünü kapamış, dirseklerini bacaklarının üzerine dayamış ve öne doğru eğilmiştir. Gözleri ve yüzü görünmüyor ama o da ağlamaklı ve yıkılmış bir durumdadır. Yine aynı yıl yaptığı Doktor Gachet'in Portresi -1890- adlı resimde de masaya dirseğini dayamış oturan bir adam görülür (Musee du Jeu de Pavme,Paris). Beyaz kasketli figürün yumruğu yanağında be başını destekler. Düşünceli ve kederli görünümlü Doktor Gachet'in kendisine sinirli olduğu kadar hasta göründüğünü de belirtir Van Gogh. Figürün yüzünde melankoli, hüzün, çaresizlik ve umutsuzluk hakimdir. Bu hüzün resmin her yanına yayılır. Bütün renkler ve çizgiler bu melankolik atmosfere uyar. Figürün çizgileri kasvetli görünümü izler ve bu duygusal ruh halini açığa vurur. Üzerindeki lacivert ceket ve arka planın koyu mavi rengi ve yüzün solgunluğu ifadeyi güçlendirir.

Van Gogh resimde kendini yaşamdan koparıp alacak yolu arıyordu. Coşkusunu, içinde kopan fırtınaları, hüzünleri, aşırı hislerini portrelerine yansıtan ikinci bir ressam daha yoktur. Kendisiyle sürekli hesaplaşan, bir türlü emin olamayan, bir başkasının eline bakmaktan dolayı sürekli ezik ve hassas olan ama gittiği, inandığı yoldan vazgeçmeyen, çevresindekiler tarafından anlaşılamamış bir Van Gogh. Acılarıyla, mutsuzluğuyla, huzursuzluğuyla, arayışları, hırsı, coşkusu, sonsuz yalnızlığı, sevgiye açlığı, yoksulluğu, yaptığına duyduğu saygı, kısa yaşantısına sığdırdığı onca yapıtı, erkek kardeşi Theo'ya yazdığı mektuplar, hastalığı, krizleri, bir tas çorba ile boya tüpü arasındaki seçimleri onu Van Gogh yapanlar. "Çoğu zaman 30 yaşında olduğuma inanamıyorum. Çok daha yaşlı hissediyorum kendimi. En çok beni tanıyanların çoğunun bana 'rante' gözüyle baktıklarını düşündüğümde ve bazı şeyler değişmezse belki de haklı çıkacaklarına inandığımda içim kararıyor, sanki bu şimdiden gerçekleşmişçesine bir umutsuzluğa kapılıyorum"

Ren Nehrinde Yıldızlı Bir Gece -1888- adlı manzarasında yıldızlı gecenin tasviri göz kamaştırıcıdır. Işık saçan yıldızlar, kıyıdan denize vuran yapay ışıklar ve lacivertle mavi tonları resmin bütününe yayılır. Ön planda yürüyen bir çift görülür. Buradaki ve başka resimlerinde görülen çiftlerden erkek olanı kızıl saçlı olarak tasvir edilmiştir. Hayatı boyunca yalnız olan ressam gerçek hayatta asla bulamadığı eşini resimlerinde hep yanında çizmiştir. Figürler manzarada çok küçüktür ve yüzleri seyredene dönüktür. Bir mektubunda " Gece manzaralarını ve gece ortamının özelliklerini, gecenin gerçek karanlığı içinde ve yerinde tuvale aktarma sorunu beni her taraftan kuşatmakta" diye yazmıştı. Gökyüzündeki yıldızlara gitmek için ölümün bir araç olduğunu belirtir. Ölümle ulaşılan yıldızların erişilir olabileceğini düşünüyordu. Gece karanlıktır, korkudur, ölümdür, uykudur, yalnızlıktır, hüzündür.

Bulutlu Göğün Altındaki Buğday Tarlası -1890-resmi için "bunlar kasvetli gökyüzünün altında uzanan uçsuz bucaksız buğday tarlaları...derin kederi ve sonsuz yalnızlığı ifade etmekte zorlanmadım" diye yazar Theo'ya mektubunda. (Vincent Van Gogh Museum, Amsterdam). Ancak ona göre üzüntü ve üzgün yine de iyileştiricidir ve neşelidir. Resmin yarısından çoğunu kaplayan koyu mavi tonların hakim olduğu gökyüzü altında sarılar ve yeşiller beyazlarla ışıklandırılmış tarlalar uzanmaktadır. Önde birkaç küçük gelincik başı vardır. "Kanımca somurtkan yeşil renkler toprak rengi tonlarıyla iyi bir uyum içinde; bunda sağlıklı ve bu yüzden itici bulmadığım bir üzüntü havası var"

Buğday Tarlası ve Kargalar ' da -1890-yine kasvetli ve karanlık bir gökyüzü tasviri vardır (Vincent Van Gogh Museum, Amsterdam). Van Gogh bu resimle de yine kederini ve aşırı yalnızlığını iletmeye çalışmıştır. Geniş tarladan üç ayrı yol ayrılır. Seyreden resmin köşesinde veya tarlada patikanın sonunun ve ufkun nerede olduğunun bilinmezliğiyle sarsılır. Geniş açık tarlaların normal perspektif kurgusu tersine dönmüştür. Çizgiler resmin önünde buluşmak için ufuktan kaçar. Vincent bu resmi yaparken önünde malzemeleriyle ufka doğru yükselen iki yolun böldüğü buğday tarlasının - üçüncü yol resmin sağ alt köşesinde kalmıştır- karşısında yere çökmüş ve önce sola sonra sağa iki kez ateş etmişti. Kara kuşlar ölümü çağrıştırır. Fırtınalı alçak gökyüzünde uçuşan kargalar ve gökyüzünde belirgin mor fırça vuruşları izleyende yalnızlık ve keder duygularını uyandırır. 29 temmuz 1890 da kendini vuran Van Gogh iki gün sonra ölmüştür. Ölümünden sonra üzerinde bulunan kardeşine yazdığı ama göndermediği mektupta " kısaca sanat uğruna hayatımı tehlikeye atıyorum ve bu yüzden aklımın yarısını yitirdim" diye yazmıştır.

Kaynaklar

Hürriyet: Nalan YILMAZ - 21 Mayıs 2001, Pazartesi

Devamını Okumak İçin Tıklayın..!

KEDİNİN ANAVATANI TÜRKİYE İMİŞ...


Kedilerin kökeni hakkında 5 yıldan bu yana genetik araştırma yürüten California Üniversitesi uzmanlarından Leslie A. Lyons, Türkiye, İran, Çin, Kenya, İsrail, Mısır, Almanya, Amerika ve Brezilya’dan tam 1100 kediyi inceledi.
Washington Post gazetesinin haberine göre 39 farklı gen haritası elde eden Lyons, yaptığı analizler sonucunda kedilerin 10 bin yıl önce Türkiye’den dünyaya dağıldığı bilimsel olarak kanıtladı. Lyons, “Bundan tam 10 bin yıl önce kediler insanlarla ilk olarak bugünkü Türkiye toprakları üzerinde yaşamaya başladı. Kedigiller Türkiye’den Avrupa, Amerika ve diğer kıtalara göç yoluyla yayıldı” dedi.
MİLLİYET

Devamını Okumak İçin Tıklayın..!
Web Analytics