Önce bu hayatta değersiz insanlara fazla değer vermeyeceksin,
Nietzsche'nin söylediği gibi yapacaksın,
kimseye hak ettiğinden daha fazla değer vermeyeceksin,
hak ettiği kadarını vereceksin, daha fazlasını değil,
iyilikler yapacaksan, yavaş yavaş yapacaksın,
toptan yapmayacaksın,
daima bir kuşkuculuk ile...
varsın bilmem adına bilmem ne psikolojik semptom ya da vaka desinler,
üzülmemek istiyorsan hak edene hak ettiği kadar değer vereceksin,
değerli ile değersizi ayırd edeceksin,
adi çıkarların uğruna kimseye yalakalık yapmayacaksın,
kimsenin dalkavuğu olmayacaksın,
onurlu ve şerefli bir insan olmak için çabalayacaksın.
Bu dünyada iki türlü insan vardır, bileceksin, bilmelisin...
değerli insanlar, değersiz insanlar...
değeri yüksek olan insanlar, değeri düşük olan insanlar...
“Bu dünyada iki tür insan vardır:
Dünün insanları ve yarının insanları.
Ey ihvan, siz hangindensiniz?
Yaklaşın yanıma da göreyim sizi.
Aydınlığın alemine dalanlardan mı yoksa,
karanlığın diyarında ilerleyenlerden misiniz?”
ben yaşamdan şunu öğrendim, şunu gözlemledim ve şuna inanırım;
parasal bir ekonominin hakim olduğu günümüz modern toplumlarında
insanların çoğunluğu değeri düşük, ayarı düşük sınıfındandır,
sen, bu sınıfın bir mensubu olamayacaksın,
menfaat, menfaat, menfaat...
menfaati asla, asla kötülemeyeceksin, hatta Adam Smith gibi onu çoğu zaman yücelteceksin...
bireysel menfaatin olmadığı bir yerde kollektif bir menfaat olmaz! Bunu bileceksin...
fakat insanların büyük çoğunluğunun adi çıkarlarına odaklanmış mahlukatlar olduğuna inanacaksın,
adi menfaatlere odaklanmış bir değeri düşük insan olmayacaksın...
kimseye hak ettiğinden fazla değer vermeyeceksin
sen verirsin ama o veremez
sen özlersin ama o özlemez
sen beklersin ama o bekleyemez
sen ararsın ama o açmaz bile
sen gecenin kaçı olursa olsun yardıma ihtiyacı olduğunu hissettiğinde fırlar gidersin
ama o sen nedenini anlamadanseni hayatından yok eder
(oysa sadece sesini duymak istersin ama ona da izin vermez)
içinde okadar büyütürsün ki onu
bir yere koyamazsın
ama sen onun yanında küçücüksün onun gözünde
olduğun gibi olmasa da kıymet verirde .
sen hüznünle acınla mutsuz yaşarsın ama o
mutlu umursamaz yaşamaya devam eder
sen oturur ağlarsın o güler umru değildir
sen sen dediğim o ben işte o o mu ???????
önemlı değilim ki onun için
velhasıl kelam 3 kuruşluk adama 5 kuruşluk değer vermeyeceksin.
Evet Mesut , söyleyen çok ilginç şekilde söylemiş gerçekten.
Nietzsche'nin söylediği gibi yapacaksın,
kimseye hak ettiğinden daha fazla değer vermeyeceksin,
hak ettiği kadarını vereceksin, daha fazlasını değil,
iyilikler yapacaksan, yavaş yavaş yapacaksın,
toptan yapmayacaksın,
daima bir kuşkuculuk ile...
varsın bilmem adına bilmem ne psikolojik semptom ya da vaka desinler,
üzülmemek istiyorsan hak edene hak ettiği kadar değer vereceksin,
değerli ile değersizi ayırd edeceksin,
adi çıkarların uğruna kimseye yalakalık yapmayacaksın,
kimsenin dalkavuğu olmayacaksın,
onurlu ve şerefli bir insan olmak için çabalayacaksın.
Bu dünyada iki türlü insan vardır, bileceksin, bilmelisin...
değerli insanlar, değersiz insanlar...
değeri yüksek olan insanlar, değeri düşük olan insanlar...
“Bu dünyada iki tür insan vardır:
Dünün insanları ve yarının insanları.
Ey ihvan, siz hangindensiniz?
Yaklaşın yanıma da göreyim sizi.
Aydınlığın alemine dalanlardan mı yoksa,
karanlığın diyarında ilerleyenlerden misiniz?”
ben yaşamdan şunu öğrendim, şunu gözlemledim ve şuna inanırım;
parasal bir ekonominin hakim olduğu günümüz modern toplumlarında
insanların çoğunluğu değeri düşük, ayarı düşük sınıfındandır,
sen, bu sınıfın bir mensubu olamayacaksın,
menfaat, menfaat, menfaat...
menfaati asla, asla kötülemeyeceksin, hatta Adam Smith gibi onu çoğu zaman yücelteceksin...
bireysel menfaatin olmadığı bir yerde kollektif bir menfaat olmaz! Bunu bileceksin...
fakat insanların büyük çoğunluğunun adi çıkarlarına odaklanmış mahlukatlar olduğuna inanacaksın,
adi menfaatlere odaklanmış bir değeri düşük insan olmayacaksın...
kimseye hak ettiğinden fazla değer vermeyeceksin
sen verirsin ama o veremez
sen özlersin ama o özlemez
sen beklersin ama o bekleyemez
sen ararsın ama o açmaz bile
sen gecenin kaçı olursa olsun yardıma ihtiyacı olduğunu hissettiğinde fırlar gidersin
ama o sen nedenini anlamadanseni hayatından yok eder
(oysa sadece sesini duymak istersin ama ona da izin vermez)
içinde okadar büyütürsün ki onu
bir yere koyamazsın
ama sen onun yanında küçücüksün onun gözünde
olduğun gibi olmasa da kıymet verirde .
sen hüznünle acınla mutsuz yaşarsın ama o
mutlu umursamaz yaşamaya devam eder
sen oturur ağlarsın o güler umru değildir
sen sen dediğim o ben işte o o mu ???????
önemlı değilim ki onun için
velhasıl kelam 3 kuruşluk adama 5 kuruşluk değer vermeyeceksin.
Evet Mesut , söyleyen çok ilginç şekilde söylemiş gerçekten.
Hem nalına , hem mıhına...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder