FABRİKA KIZI

"Gün doğarken her sabah bir kız geçer kapımdan
Köşeyi döner kaybolur başı önünde yorgunca..."

Bir kaç gündür dilimden düşmüyor ,kendi kendime mırıldandığımı farkediyorum..
Alpay'ın güzel bir parçasıdır bu ,bilenler olabilir.
Yıllar ötesinden gelip te niye şu sıralarda dilime dolanıyor ,bilemiyorum.

Gözlemci bir yanım vardır.Mahalle pazarlarında alışveriş yapan insanları ve diyaloglarını izlemeyi severim.
Sağlığımla ilgili olan iş değişikliği nedeniyle ,önceki,son derece hareketli ve çoğunlukla dış ortamlardaki idarecilik ve yüksek aktivite gerektiren teknik görevimi bıraktım.Artık hergün , büro ağırlıklı yeni işim gereği ,Karşıyaka'ya gidip geliyorum bir iki aydır.Sabahları Köstence Köprüsüne kadar toplu taşıma araçlarıyla , oradan da Balçova Servisi ile Karşıyaka'daki işyerime ulaşıyorum.
Cep telefonu yasak olan belediye otobüslerinde ,telefon görüşmesi yapanlarla, onları haklı olarak uyaranlar arasında yer yer sözlü bir savaşa dönüşen diyalogları izliyorum.
Bir türlü susturulamayan ,ineceği durağa kadar istisnasız hepimize değişik değişik galiz ve yakası açılmadık laflar yetiştiren yaşlı teyzenin ,benim kendimi tutamayıp gülmeye başlamama daha da çok sinirlenip sülalemin kalitesi hakkındaki tatlı küfürlerini de burada tek tek yazmak isterdim ama RTÜK izin vermez..Gerçi RTÜK internete daha karışmıyor ama olsun ,no'lur nolmaz..
İşe yetişebilmek için acele acele durağa doğru adeta koşar adım gelen genç kızlar ve kadınlar dikkatimi çeker en çok..
Çala pala acele bir makyaj yapılmış ,zorlu geçecek bir iş günü ,fiziken çalışan insanlardaki bir işe gitmenin ,bir işi olmanın huzuru ,ama ,tek düze ,bir dişlinin elemanları gibi kendini hissetmesi..
Herşey duruşlardan ,gözlerden okunuyor aslında..
İşin ne olduğu ,kariyer ,statü pek önem taşımıyor zahir onun gözünde..
Eve az bir ücretle de çalışsa , bir katkı sağlıyor ya..
Eli ekmek tutuyor ya...

Belki annesi başka bir araçta ,oğlan kardeşi de bir başka araçta ,yövmiyelerini haftalık ya da aylık olarak aldıkları işlerine gidiyor..
Üçünün asgari ücreti bir araya gelse ,bir evi idare edecek ekonomik kaynağı elde edebilirler mi...? Bunu düşünürken ,genç kadın araçtan inip kalabalığa karışıyor...Bir tekstil atelyesi ,ya da bir fabrikadaki işine doğru kalabalığın içinde kaybolup gidiyor..
Bazen bir kaçı ile ayni aracı pek çok defa paylaşıyoruz..Artık bazı yüzler tanıdık gelmeye başlıyor.
Sabah erkenden evden çıkan bu genç kadının ,yemek kokusu ile kaplı mahallesindeki minik yavruları ,erken işe giden anneyi görmüyor sabahları..Akşam yorgun argın dönüş yolundaki ,kadının beynindekileri okumaya çalışıyorum..
Evde yaşlı bir nine varsa ,yemek pişirilmiştir. Bulaşıklar onu bekliyor yine de..
Ama olsun..Bir evde herkes evin geçimine katılmaktadır.Kocası sigara içer ,bıraksa iyi şu mereti ama ,hiç olmazsa içkisi yok adamcağızın..
Varsın o kadar olsun canım...

"Gün doğarken her sabah ,
Bir kız geçer kapımdan
Köşeyi dönüp kaybolur ,
Başı önde yorgunca..

Fabrikada tütün sarar ,
Sanki kendi içer gibi ,
Sararken de hayal kurar ,
Bütün insanlar gibi..

Bir evi olsun ister ,
Bir de içmeyen kocası
Tanrı ne verirse geçinir gider
Yeter ki mutlu olsun yuvası..

Dışarda bir yağmur başlar
Yüreğinde derin sızı
Gözlerinden yaşlar akar
Ağlar fabrika kızı

Oysa yatağında bile
Birgün uyku göremez
İhtiyar anası gibi
Kadınlığını bilemez

Makineler diken gibi
Batar hergün kalbine
Yün örecek elleri
Hergün ekmek derdinde

Gün batarken her akşam
Bir kız geçer kapımdan
Köşeyi dönüp kaybolur
Başı önde yorgunca

Fabrikada tütün sarar
Sanki kendi içer gibi
Sararkende hayal kurar
Bütün insanlar gibi
FABRİKA KIZI -

Yollar ,bitip tükenmeyen ,hergün en başa dönen yollar.....
Neler anlatır bu telaş ,bu hız ,bu bir türlü sona ermeyen yolculuk..?
İçlerinde midir bu giden kalabalığın ,
Pembe Hayaller kuran fabrika kızı ?




..